Eugeniusz Solarski

Kultura i sztuka

Eugeniusz Solarski, znany również pod pseudonimem Eugeniusz Norwicz, urodził się 27 marca 1901 roku w Chrzanowie, a zmarł 21 lipca 1959 roku w Krakowie.

Był on wybitnym polskim aktorem, którego talent znalazł uznanie zarówno na scenach teatralnych, jak i w filmach. Jego dorobek artystyczny oraz wpływ na polskie życie kulturalne są nie do przecenienia.

Życiorys

Eugeniusz Solarski, utalentowany aktor, przez dwa lata zgłębiał tajniki prawa oraz filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego artystyczna edukacja obejmowała również naukę sztuki aktorskiej, którą prowadził pod okiem wybitnych nauczycieli, takich jak Leonard Bończa-Stępiński oraz Franciszek Wysocki. Pierwsze kroki na scenie stawiał w 1919 roku, kiedy to debiutował jako Norwicz w operetkowym zespole Tadeusza Pilarskiego, a później występował w objazdowym zespole Stanisława Knake-Zawadzkiego.

W okresie od 1920 do 1921 roku, jego kariery aktorskiej dopełnił czas spędzony w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, gdzie powrócił do swojego prawdziwego nazwiska – Solarski. Następnie, po okresie współpracy z Teatrem „Bagatela” w latach 1921-1924, jego działalność przeniosła się do Warszawy. W stolicy grał w renomowanych teatrach, takich jak im. Wojciecha Bogusławskiego (1924-1926), Narodowy (1926-1932), Nowy oraz Letni. Po powrocie na trzy lata do Krakowa, ponownie zasilił zespół Teatru im. Słowackiego.

W latach późniejszych znów osiedlił się w Warszawie, gdzie przeważały występy w Teatrze Polskim (1935-1937) oraz w innych teatrach miejskich, jak Teatry Narodowy i Nowy (1938-1939) oraz w Teatrach Miejskich we Lwowie (1937-1938).

W trudnych czasach II wojny światowej Solarski przebywał w Warszawie, gdzie pracował jako kelner w kawiarni Pod Znachorem, usytuowanej przy ul. Boduena 6. Pomimo dramatycznej sytuacji, kontynuował swoją pasję aktorską, występując za zgodą konspiracyjnego ZASP-u w jawnych teatrach, takich jak Komedia (1941) oraz Miniatury (1943-1944). Po wojnie wrócił do Krakowa, kontynuując karierę w Teatrze im. Słowackiego oraz w Teatrze Starym. Był również aktywnym uczestnikiem spektakli produkowanych przez Teatr Polski Radia.

W 1956 roku za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Dwa lata później, w trakcie Festiwalu Dramatów Wyspiańskiego, uzyskał III nagrodę za swoją rolę Reżysera w spektaklu Wyzwolenie. Po jego śmierci, Eugeniusz Solarski znalazł miejsce wiecznego spoczynku na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Filmografia

Filmografia Eugeniusza Solarskiego obejmuje szereg znaczących dzieł filmowych z lat pięćdziesiątych. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

  • Trudna miłość (1953) – wcielił się w postać Zimnucha,
  • Godziny nadziei (1955) – odegrał rolę rybaka,
  • Zimowy zmierzch (1956) – wystąpił jako ksiądz,
  • Warszawska syrena (1956) – zagrał głuchego dziadka,
  • Nikodem Dyzma (1956) – pojawił się jako gość na przyjęciu w Koborowie.

Oceń: Eugeniusz Solarski

★★★★★
Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:10