Marian Ocetkiewicz

---

Życiorys

Marian Józef Ocetkiewicz przyszedł na świat 28 października 1895 roku w Chrzanowie. Jego droga wojskowa rozpoczęła się w Legionach Polskich, gdzie służył jako oficer 6 pułku piechoty. Po zakończeniu I wojny światowej, jego służba nabrała nowego wymiaru, bowiem zgodnie z reskryptem Rady Regencyjnej z dnia 25 października 1918 roku, został przydzielony do Wojska Polskiego, gdzie związał swoją przyszłość z rodzącym się państwem.

W trudnych czasach wojennych, na początku sierpnia 1920 roku, Marian objął dowództwo nad 144 pułkiem Strzelców Kresowych, który w lutym roku następnego przekształcono w 71 pułk piechoty. Po ustaniu walk jednostka pod jego dowództwem stacjonowała w Kowlu, a później w Ostrowi Mazowieckiej. W lutym 1925 roku Ocetkiewicz został mianowany zastępcą komendanta Komendy miasta Warszawy, a jego postawa w czasie zamachu majowego dowiodła, że opowiedział się po stronie legalnych władz RP.

Ciekawą opinię na temat Ocetkiewicza wyraził ówczesny dowódca 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, płk Kazimierz Sawicki, który w 1957 roku podkreślił, że był on osobą nielubianą w garnizonie oraz wyrazistym krytykiem piłsudczyków. W wyniku przeniesienia w 1926 roku, trafił do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, co otworzyło mu nowe możliwości zawodowe.

W kolejnych latach, Ocetkiewicz piastował różnorodne stanowiska wojskowe, między innymi dowodził 56 pułkiem piechoty wielkopolskiej w Krotoszynie oraz 18 pułkiem piechoty w Skierniewicach. W marcu 1935 roku objął dowództwo Brygady KOP „Wilno”. Niestety, po rozformowaniu brygady w 1937 roku, został przeniesiony do administracji, pełniąc nową rolę dowódcy Obrony Przeciwlotniczej w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. Tamże, spędził czas aż do wybuchu II wojny światowej.

W dniu 4 września 1939 roku, w obliczu zbliżającej się wojny, ewakuował się wraz z podległymi jednostkami artylerii przeciwlotniczej do Dęblina. W krótkim czasie zorganizował i objął dowództwo nad oddziałem przeciwdywersyjnym liczącym 160 żołnierzy, co stanowiło znaczące osiągnięcie w trudnych okolicznościach. Gdy dotarł do Puław, wziął na siebie odpowiedzialność za zgrupowanie piechoty, które później weszło w skład 19 Brygady Piechoty. Uczestniczył w drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, gdzie niestety jego jednostka została rozbita.

Po przegranej kampanii, zaczął działać w podziemnych strukturach, pełniąc funkcję pierwszego zastępcy komendanta głównego Tajnej Organizacji Wojskowej „Związek Orła Białego”, gdzie używał pseudonimów „Marian” oraz „Broda”. Jego działalność konspiracyjna nie trwała długo, bowiem w kwietniu 1941 roku został aresztowany, a 26 czerwca przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie przyjął fałszywe nazwisko Józef Czyżewski.

Z tragicznych informacji wynika, że 3 lipca umieszczono go w bunkrze bloku 11, a 10 lipca zginął w egzekucji przy ścianie śmierci, co stanowiło brutalny koniec jego życia. Pomimo tego, w pamięci społecznej Ocetkiewicz pozostaje postacią symboliczną, co podkreślane jest poprzez upamiętnienie na grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Komunalnym w Krośnie (sektor C1-15-21).

Awanse

Marian Ocetkiewicz przeszedł w swojej karierze wojskowej przez kilka istotnych awansów, które miały znaczący wpływ na jego rozwój i pozycję w armii. Oto szczegółowy przegląd jego stopni wojskowych:

• chorąży – 1 marca 1915,
• podporucznik – 11 listopada 1915,
• major – 3 maja 1919, zweryfikowany z dniem 1 czerwca 1919, z 199 lokatą w korpusie oficerów piechoty,
• podpułkownik – 31 marca 1924 z datą starszeństwa 1 lipca 1923, mając 83 lokatę w korpusie oficerów piechoty,
• pułkownik – ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1931 w korpusie oficerów piechoty.

Ordery i odznaczenia

Marian Ocetkiewicz otrzymał szereg wyróżnień i odznaczeń za swoje zasługi. Poniżej znajduje się zestawienie nagród, które otrzymał w różnych latach:

• krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921),
• krzyż Niepodległości (9 stycznia 1932),
• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937),
• krzyż walecznych (czterokrotnie),
• złoty krzyż zasługi (28 września 1925),
• odznaka za rany i kontuzje.

---

Oceń: Marian Ocetkiewicz

---