Filip Müller (generał)

Wojsko i służby mundurowe

Filip Müller, urodzony 28 kwietnia 1867 roku w Chrzanowie, to postać na kartach historii, której życie i osiągnięcia miały istotny wpływ na rozwój polskiej medycyny oraz wojska. Jego droga życiowa zakończyła się 1 grudnia 1951 roku w Krakowie, gdzie spoczywają jego prochy.

Müller był nie tylko lekarskim autorytetem, ale również zasłużonym tytularnym generałem brygady Wojska Polskiego, co podkreśla jego zaangażowanie w sprawy kraju oraz swoją rolę w wojskowej służbie zdrowia. Jego wkład w te dziedziny jest nadal doceniany i stanowi inspirację dla wielu współczesnych medyków i oficerów.

Życiorys

Filip Müller, znany generał, urodził się 28 kwietnia 1867 roku w Chrzanowie, w rodzinie Filipa i Emilii Hajtzman. Po ukończeniu szkolnictwa średniego oraz Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, rozpoczął swoją wojskową karierę 1 kwietnia 1893 roku, przyjmując rolę lekarza pułkowego, służąc w piechocie na terenie Małopolski Zachodniej. W 1913 roku miał już doświadczenie jako lekarz c. i k. 77 pułku piechoty z siedzibą w Przemyślu.

Założenia jego dalszej kariery rozpoczęły się 1 listopada 1916 roku, kiedy to awansował na stopień starszego lekarza sztabowego 2. klasy. Po zakończeniu I wojny światowej, 22 listopada 1918 roku, piastował różne istotne funkcje, w tym naczelnego lekarza Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krakowie oraz naczelnym lekarzem Grupy generała Latinika. Od 1 lutego 1919 roku był także komendantem Szpitala Wojskowego w Bielsku.

21 czerwca 1919 roku Müller został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego, uzyskując status komendanta Szpitala Okręgu Generalnego „Lublin”. W dniu 24 czerwca 1920 roku, jego stopień podpułkownika w Korpusie Lekarskim został oficjalnie zatwierdzony, co miało miejsce w związku z wcześniejszymi osiągnięciami w byłej armii austro-węgierskiej. Jako komendant Szpitala Okręgowego w Lublinie był również w ewidencji kompanii zapasowej sanitarnej Nr 5, co miało miejsce 1 czerwca 1921 roku.

Z dniem 1 marca 1919 roku, awansował na komendanta Szpitala Okręgowego Nr 2 w Chełmie, a jednocześnie pozostawał oficerem nadetatowym II batalionu sanitarnego w Lublinie. Dnia 3 maja 1922 roku jego stopień pułkownika został potwierdzony z datą 1 czerwca 1919 roku, co było związane z 29. lokatą w korpusie oficerów zawodowych sanitarnych, zwłaszcza wśród lekarzy.

W chwili, gdy 9 września 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski nadał mu tytularny stopień generała brygady, Müller był u szczytu swojej kariery. 30 września 1924 roku przeszedł w stan spoczynku, a po zakończeniu wojskowego zaangażowania osiedlił się w Krakowie przy ulicy Topolowej 46.

Podczas swojego życia w Krakowie, Müller skupił się na praktyce dermatologa i internisty. W latach 1932–1938 prowadził praktykę lekarza domowego w Liszkach, korzystając z możliwości oferowanych przez krakowską Ubezpieczalnię Społeczną. Ostatecznie zmarł 1 grudnia 1951 roku w Krakowie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera HC, rząd płd.).

Awanse

Produkcja wojskowa generowała odpowiednie tytuły oraz awanse, które były ściśle związane z jego karierą. Oto chronologia awansów Filipa Müllera:

W cesarskiej i królewskiej armii:

  • asystent lekarza (niem. Assistenzarzt) – 1893,
  • starszy lekarz (niem. Oberarzt) – 1894,
  • lekarz pułku (niem. Regimentsarzt) – 1897,
  • lekarz sztabowy (niem. Stabsarzt) – 1 maja 1912,
  • starszy lekarz sztabowy 2 klasy (niem. Oberstabsarzt 2. Klasse) – 1916.

W Wojsku Polskim:

  • podpułkownik – zatwierdzony 24 czerwca 1920 z dniem 1 kwietnia 1920,
  • pułkownik – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919,
  • tytularny generał brygady – 9 września 1924.

Przypisy

  1. Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Warszawa 1936, s. 424, 495.
  2. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Warszawa 1934, s. 322.
  3. Rocznik Oficerski 1928, Warszawa 1928, s. 881.
  4. Rocznik Oficerski 1924, Warszawa 1924, s. 1406.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 94 z 14.09.1924 r., s. 526, 527.
  6. Lista starszeństwa oficerów zawodowych, 08.06.1922 r., s. 309.
  7. Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 r., 24.09.1921 r., s. 452.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 14.07.1920 r., poz. 657.
  9. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 72 z 03.07.1919 r., poz. 2336, 2358.
  10. Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń 1914, s. 533.
  11. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 228.
  12. Stopień starszego lekarza sztabowego był odpowiednikiem stopnia podpułkownika.
  13. Stopień asystenta lekarza był odpowiednikiem stopnia porucznika.
  14. Stopień lekarza pułku był odpowiednikiem stopnia kapitana i rotmistrza.
  15. Stopień lekarza sztabowego był odpowiednikiem stopnia majora.
  16. Stopień starszego lekarza był odpowiednikiem stopnia starszego porucznika.

Oceń: Filip Müller (generał)

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:8