Kazimierz Wojciechowski był wybitnym pedagogiem, którego życie i kariera znacząco wpłynęły na rozwój nauk humanistycznych w Polsce. Urodził się 17 marca 1905 roku w Chrzanowie i zmarł 25 stycznia 1994 roku w Warszawie. Jako profesor nauk humanistycznych, zdobył uznanie w środowisku akademickim.
Wojciechowski był nie tylko naukowcem, ale również aktywnym działaczem społecznym. W roku 1955 rozpoczął swoją karierę jako nauczyciel akademicki, a jego zasługi na polu edukacji zostały docenione w 1961 roku, kiedy to otrzymał tytuł profesora na Uniwersytecie Warszawskim. To miejsce stało się jego drugą ojczyzną, gdzie dzielił się swoją wiedzą oraz doświadczeniem z kolejnymi pokoleniami studentów.
W ciągu swojej kariery Wojciechowski wpłynął na wiele dziedzin pedagogiki, tworząc fundamenty dla przyszłych badań i praktyk w tej dziedzinie.
Życiorys
Od 1923 do 1924 roku Kazimierz Wojciechowski był aktywnym członkiem Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej Szkół Średnich. Następnie, w 1925 roku, dołączył do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, a w 1927 stał się członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).
Jego działalność oświatowa oraz pedagogiczna zaczęła się na poważnie w Towarzystwie Uniwersytetu Robotniczego, gdzie zasiadał w Zarządzie Głównym w okresie od 1929 do 1938 roku. Również był zaangażowany w Organizację Młodzieży TUR oraz w Czerwone Harcerstwo TUR, gdzie wiceprzewodniczył Radzie Głównej od 1931 do 1938. W tym okresie organizacją kierował Stanisław Dubois. Wojciechowski pełnił również funkcję współredaktora miesięcznika „Gromada”, który był ważnym elementem życia harcerskiego.
Podczas okupacji hitlerowskiej zorganizował tajne nauczanie w Liceum im. Limanowskiego w Warszawie. W 1942 roku zaangażował się w pracę Wydziału Oświaty Dorosłych w Departamencie Oświaty i Kultury Delegatury Rządu na Kraj. Niestety, 14 stycznia 1944 roku został aresztowany przez Gestapo i trafił do więzienia na Pawiaku. Po uwolnieniu uczestniczył w działaniach tworzenia samorządu podczas powstania warszawskiego, odbywających się na Żoliborzu.
Po wyzwoleniu Kazimierz Wojciechowski stał się członkiem „lubelskiej” PPS. W latach 1946-1948 pełnił funkcję sekretarza generalnego ZG Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Po roku 1948 zaczął poświęcać się pracy naukowej w dziedzinie pedagogiki i samokształcenia, osiągając tytuł profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Warszawskim. Był także głównym popularyzatorem dorobku Czerwonego Harcerstwa.
W 1981 roku współtworzył Stowarzyszenie Oświatowców Polskich, a następnie był jego pierwszym przewodniczącym.
Niektóre publikacje
Oto wybrane publikacje Kazimierza Wojciechowskiego, które odzwierciedlają jego wkład w dziedzinie pedagogiki i edukacji:
- Praca umysłowa: podręcznik samokształcenia, Warszawa 1947,
- Oświata ludowa 1863-1905 w Królestwie Polskim i Galicji, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1954,
- Sztuka czytania: obrazki z życia i wskazówki wraz ze słownikiem wyrazów obcych, Warszawa 1956,
- Zagadnienia oświaty dorosłych, (redakcja), Ossolineum, 1958,
- Zagadnienia popularyzacji wiedzy i czytelnictwa (redakcja), Ossolineum, 1966,
- Pedagogika dorosłych (redakcja), Warszawa 1966,
- Wychowanie dorosłych, Wrocław, Ossolineum 1973,
- Z pamiętnika wychowawcy (redakcja) Warszawa 1976,
- Encyklopedia oświaty i kultury dorosłych (redakcja) Ossolineum, 1986.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Izaak Deutscher | Kamil Bogusz | Marek Cała | Bolesław Wysocki | Aleksander Mirecki | Juliusz Krzyżanowski | Ignacy Reifer | Ewa Bujwid-Kurek | Ryszard Walenty Bartel | Mieczysław Mazaraki | Marek PozziOceń: Kazimierz Wojciechowski (pedagog)