Henryk Bromboszcz, urodzony 13 stycznia 1906 roku w Chrzanowie, zasłynął jako znacząca postać w polskim ruchu robotniczym. Jego życie zakończyło się tragicznie 22 maja 1976 roku w tym samym mieście, gdzie przyszedł na świat.
Był on nie tylko działaczem, ale również pełnił rolę posła na Sejm Ustawodawczy, a także był członkiem Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej, co podkreśla jego znaczenie w polskiej polityce i społeczeństwie tamtych czasów.
Życiorys
Henryk Bromboszcz był synem Czesława. Po zakończeniu nauki w szkole powszechnej rozpoczął pracę jako robotnik w Trzebini, gdzie zdobył również kwalifikacje jako majster murarski. W 1918 roku zaangażował się w działalność młodzieżowej organizacji socjalistycznej „Siła”, a w 1920 roku przyjął członkostwo w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). W drugiej połowie lat 20. odbył służbę wojskową, gdzie pełnił rolę podoficera. Po zakończeniu służby był aktywnym członkiem Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego.
W trakcie swojej kariery politycznej Bromboszcz był wielokrotnie aresztowany z powodu swoich działań, w tym przebywał w obozie w Berezie Kartuskiej. Podczas II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej, gdzie odniósł rany i zbiegł z niemieckiego szpitala. Po tym incydencie znalazł się w areszcie w Krakowie, jednak po zwolnieniu zaangażował się w działalność w partyzantce oraz Gwardii Ludowej w rejonie Chrzanowa.
W 1944 roku Bromboszcz związał się z odnowioną PPS, a w sierpniu tego roku został wybrany na wiceprzewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. We wrześniu 1944 roku, reprezentując PPS Brzozowa i Sanoka jako jeden z siedmiu przedstawicieli województwa rzeszowskiego, został członkiem Tymczasowej Rady Naczelnej PPS oraz Centralnego Sądu Partyjnego. Już w listopadzie 1944 roku objął stanowisko wiceprzewodniczącego Wojewódzkiego Komitetu partii w Rzeszowie.
Od stycznia 1945 roku Bromboszcz przewodniczył Powiatowemu Komitetowi PPS w Chrzanowie oraz pełnił funkcję w Powiatowej Radzie Narodowej. Był aktywnym członkiem Komitetu Wojewódzkiego PPS w Krakowie. W Radzie Naczelnej partii zasiadał do stycznia 1948 roku, kiedy to złożył rezygnację, solidaryzując się w ten sposób z zastrzeżeniami Bolesława Drobnera w kwestii zjednoczenia PPS i PPR. W październiku 1948 roku opuścił partię, jednak już w grudniu tego samego roku przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W latach 1947–1952 sprawował mandat poselski w Sejmie Ustawodawczym.
Henryk Bromboszcz był żonaty z Zofią, z którą miał dwoje dzieci: córkę Stefanię oraz syna Stanisława. Zmarł w Chrzanowie i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym (sektor 40-4-1).
Przypisy
- Inwentarz archiwalny. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 21.06.2023 r.]
- Informacje w serwisie Grobonet. [dostęp 21.06.2023 r.]
- Główne kierunki walki o zdobycie i utrzymanie władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie (sierpień 1944 – czerwiec 1945). W: Edward Olszewski: Początki władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie 1944–1947. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1974, s. 75.
- M.P. z 1946 r. nr 140, poz. 260 („za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”).
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Krzysztof Kozik (polityk) | Józef Krzyżanowski (starosta) | Zygmunt Łenyk | Ryszard Kosowski | Stanisław Chudoba | Adam Adamczyk (samorządowiec) | Zenon Cyktor | Bogusław Mąsior | Jan Oczkowski | Andrzej Wyrobiec | Dariusz Starzycki | Aleksander Chłopek | Franciszek Dzierwa | Józef Ciuba | Ignacy SchwarzbartOceń: Henryk Bromboszcz